Ormanlarımız ateş altında yanıyor. Yani ciğerlerimiz kavruluyor. Abartı değil; ülkenin dört bir yanından yangın haberleri geliyor.

Alevler her yere yayılıyor, ormanları, dağları, yerleşim alanlarını kavuruyor.

Yılların emeği, doğanın sesi, hayvanların yaşamın kaynağı yok oluyor.

Yeşil örtü siyaha bürünüyor, ormanlar gözlerimizin önünde kül oluyor.

Doğal bir afet gibi görülse de, yangınlar sadece doğanın değil, insanın da eseri.

Rüzgârın etkisiyle alevler hızla yayılıyor, söndürmekse neredeyse imkânsız hale geliyor.

Ancak asıl mesele bu değil: Bu yangınlar, zamanında alınmayan önlemlerin, ihmallerin, vurdumduymazlığın bir sonucu.

Ege’de yükselen alevler sadece ağaçları değil, tüm ülkeyi hüzne boğuyor.

Günlerce süren yangınlar, ormanları ve yerleşim yerlerini tehdit ederken, dumanı, acısı Anadolu’yu kaplıyor.

Her acı haber, biraz daha derinden yakıyor vicdanı olanları.

Evet, hava sıcak. Evet, iklim değişiyor. Ama tüm yangınların asıl nedeni insan!

Neden bu ayda, neden bu kadar rüzgârlı havalarda yangınlar çıkıyor?

Bu bir tesadüf mü? Yoksa bir plan mı? “Bulanık havayı kurt sever” derler ya…

Ateşi çıkaran eller, ülkenin ciğerlerini hedef alıyor. Bir yerde değil; birçok şehirde, ilçede, köyde yangınlar çıkıyor.

Bunların tesadüf olduğunu kim savunabilir? İstediğiniz kadar iklim yasası çıkarın, istediğiniz kadar cezaları artırın…

Mesele dönüp dolaşıp bozulmuş insan düzenine, çürümüş vicdanlara dayanıyor.

Çünkü biz, artık her şeye alışıyoruz: Depreme alışıyoruz… Sele alışıyoruz… Yangına alışıyoruz… Ölüme, yıkıma, adaletsizliğe alışıyoruz.

Yabancılaşıyoruz çevremize, toprağa, doğaya. Eskiden ormanı sadece devlet korumazdı.

Köylü bilirdi bu mevsimde ormanda ateş yakılmaz. Orman bir ekmek kapısıydı, yaşam alanıydı.

Bugün ise insanlar doğaya düşman gibi davranıyor. Köylü anız yakıyor, yangın çıkıyor.

Şehirli mangal yapıyor, orman alev alıyor. Sermaye, gözünü ormanlara dikmiş; getirim için yakıyor.

Rantçılar ormanları imara açmak için fırsat kolluyor. Enerji şirketleri bakım yapmadığı hatlarıyla yangına sebep oluyor.

Terör örgütleri ise kasıtlı olarak ateşe veriyor. Bugün ülkenin ciğerleri duman soluyor.

Ormanlar, hayvanlar, doğa yanıyor. Ağaçlarla birlikte umutlarımız da kül oluyor.

Yanan sadece ormanlar değil… Kül olan, insanın vicdanı.