İki çocuk annesi Bir kadın…

Haberin aslı ne kadar doğru bilinmese de. “Eşim hapiste, çocuklarım aç” diye bağırarak kendini boşluğa bırakıyor. Ve hayat bir anne çığlığıyla susuyor.

Akşama eve giren polis, açlıktan ağlayan iki çocukla karşılaşıyor.

Bu bir yoksulluk değil, bir yokluk intiharıydı. Bu bir ekonomik kriz sadece değil. Bu, bir toplumun özgür gruplarıdır.

Çünkü bir annenin açlıktan çocuklarını kurtaramadığı için intihar ettiği bir yerde, sadece devlet değil, toplumsal da görev yapmamış demektir.

Bu ülke, “Komşusu açken tok yatan bizden değildir” diyen bir peygamberin ümmetiydi.

Peki, hani biz öyle bir millettik ki “komşusu açken tok yatan bizden değildir”? Ne zaman unuttuk bu şarkı sözü?

Peki, bize ne oldu? Bir anne “çocuklarım aç” diyerek canına kıyıyor. İki çocuk, açlıktan kıvranıyor.

Ve bu durum haftalarca onların dikkatini çekmiyor. Bu sadece bir kayıtlı değil, bir toplumun da iflasıdır.

Ne zaman sadece kendi kapımızın önünü süpürmeye başladık?

Ne zaman diğer dairelerden gelen sessiz ağlamaları duymamaya alışmak? Muhtar neredeydi o mahallenin?

Belediyenin sosyal yardımları, Aile Bakanlığı'nın görevlileri nerede?

Hani “vatandaşın yanındayız” diyen iktidar ortakları mısınız? Sosyal devlet söylediğimiz şey yalnızca afiş mi asar?

“Vatandaşın yanındayız” diyenler sadece seçim meydanlarında mı görünüyor?

Ama daha acısı şu soruların cevabıdır: O apartmanda başka kimseniz yok muydu?

Hemen yanımızda ağlayan çocukların sesini neden duymadık? Bir annenin çığlığı bu kadar mı sessiz geçti aramızdan?

Biz neredeydik? Aynı apartmanda, aynı mahallede, aynı şehirde yaşayan bizler...

O kadının çığlığını neden duymadık? O çocuğun açlığını nasıl fark etmedin? Bu bir yoksulluk değil, bir yokluğun devam etmesidir.

Ve bu hayatta sadece aç kalanlar değil, görmeyen, duymayan, paylaşmayan herkes biraz ölüdür.

Çünkü bu ülkelerde bir anne, çocuklar aç diye canına kıyıyorsa, bunun adı “ekonomik sıkıntı” değil; Bunun adı vicdanın iflasıdır.

Ve vicdanlar sustuğunda, sadece insanlar değil, toplumlar da ölür.

“Bir Anne, Bir Çığlık, Bir Sessizlik”: Bu ölüm kimin suçu? İşte bu yüzden bu bir yoksulluk değil, yokluk intiharıdır.

Karnı doymayanını göremeyen devlet te… Yan dairedeki çığlığı duymayan biz komşular da…

Çünkü bu yalnızca bir annenin değil, hepimizin utancıdır. Müslüman bir ülkelerde “komşusu açlıktan ölüyor” ve biz sadece izliyorsak,

Artık kimsenin inancından, vicdanından, insanlardan bahsetmeyin. Çünkü bu yalnızca bir annenin değil, hepimizin utancıdır…