Kaldırıma taş olamayacak adamları omuzlara aldınız… Önce omuzlarınıza aldınız, makamlarda artışla vurdunuz…

Makam verdiniz, itibar verdiniz… İktidarın gölgesinde itibar görenler, makamsal gidişce rüyasında eşekten düşmüş gibi oluyor.

Etrafında el etek öpenler yok oluyor. Görünenler de görülebiliyor. Kapısında bekleyenler makamında sırada duranlar selam veriyor.

Yolunu gözleyenler hediye verenler artık tanınıyor. "Sayın" diyenler ortadan kayboluyor.

"Ne dersiniz efendim?" Şarkı sözleri yok oluyor. "Boyut kaliteli değil ama kabul buyurun…" diyenler sessizliğe gömülüyor. Makamların aşkıyla yapılanlar bir anda sevgisiz kalır.

Ey insan! Bunu gör, yanındakileri tanı. Eşekten düşmeden önce kolundan tutanları unutmayın. Bugün makamdan gidenleri hatırlayan kaç kişi kaldı?

Bir zamanlar “Sayın Başbakanım”, “Sayın Bakanım”, “Sayın Genel Müdürüm”, “Sayın Başkanım”, “Sayın Vekilim” diyerek gezenleri gören var mı?

Bulunduğum şehrin sokaklarında hiç vekile, başkana rastlamadım, siz göremiyor musunuz?

Ne oldu da görülemez oldular? Ankara'da seçilenlerin şehirlerine uğramadıklar…

Oysa dün protokol sıralarında önde duranlar, kalabalığa el sallayanlar bugün nerede, ne işteler?

İnsanoğlu saygıyı hak edene, sevgiyi layık olana veremedi…

Dostluğun, kardeşliğin, insanlığın gelişmesi; paranın, sözleşmenin, makam ve mevkiinin etrafında menfaat için dönenlerin zamanı bu zaman…

İtibar; Kimi zaman parayla, kimi zaman makamla, kimi zaman ahlakla kazanılır.

Ama bu üçünden sadece biri kalıcıdır: Ahlak, Para bugün olmaz, kalacak olur.

Makam bugün senindir, başkalarının başkasınındır. Ama ahlak... O varsa hep senindir.

Makamda iken herkes itibar görür. Asıl olan, makamdan kalktıktan sonra göreceğin itibardır.

Unutma: Makamlar insanlar değil, insanların makamları şereflendirilir. Ama bugün geri dönen şey geri döndü…

İnsanlar makamlarla şereflenmeye çalışıyorlar. Ne güzel söylemişler; “Kişi makamından alanlardan, makamdan sonra kişiliksiz kalırlar.

Eğer makam insana şeref verirse, o makamın değişmesi halinde insan şerefsiz kalır.

Ama insan makama şeref verirse, makam elden gitse de şerefi baki kalır.

Mevki kişiyi yüceltmez, ancak kişi o makamda hak için, halk için çalışırsa o mevki değer kazanır.

Hayat da, makam da, para da, mal da, mülk de, şan da, silici de geçicidir.

Hepsi bize Allah'ın birer emanetidir. Bugün varsın, ayrılmaktan yoksun. Ömür dediğimiz ne ki zaten? Hayat fani, ölümse anlıktır.

Makam aşkıyla yanların sönmez ateşinde yanıp sönen kül olanlar şunu unutmasın: Bir gün o ateş herkesin eteğine değecek. Bu dünya da, İçindekilerin tamamı da fanıdır. Bunu unutmadan yola çıkmamalı insan.

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.
Zafer Çam Arşivi