Kur’an bize kıssaları sadece okumamız için değil, ibret alalım diye anlatır. Hz. İbrahim’in ateşe atıldığı an, hepimizin ezberindedir.

Ama o kıssanın bir kahramanı daha vardır: karınca.

Ağzında minicik bir damla suyla, devasa bir ateşe doğru koşar. Sorarlar: “Nereye böyle?” Cevabı nettir: “İbrahim’in ateşini söndürmeye.” Alay eder gibi sorarlar: “Senin taşıdığın şu bir damla su mu o ateşi söndürecek?” Karınca der ki: “Ben de biliyorum yetmez.

Ama tarafım belli olsun.”

Bugün karınca misali bir duruşa her zamankinden daha fazla ihtiyacımız var.

Gazze’de mazlum bir halk yıllardır ağır bir kuşatma altında.

Her gün bombalar yağıyor, çocuklar ölüyor, masumlar açlıkla sınanıyor.

Ve bizler, dünyanın bu ucunda, sıcacık evlerimizde haberleri izlerken kalbimizde ne hissediyoruz?

İman sadece namazda, oruçta değil; mazlumun feryadına kulak vermekte, zalime karşı tavır almaktadır.

Hz. Musa’nın karşısındaki Firavun sadece geçmişin bir figürü değildir. Bugünün firavunları da vardır.

Zulmüyle, kibriyle, gücüyle masumlara hayat hakkı tanımayan zalimler hâlâ aramızda.

Ama Allah’ın yardımı da, sünnetullah da değişmez: “Nice az topluluklar, Allah’ın izniyle çok topluluklara galip gelmiştir.” (Bakara, 249)

Hz. Davud bir taşla Calut’u devirdi.

O taş sadece kuvvetin değil, imanın, tevekkülün, sabrın ve Allah’a bağlılığın taşıydı.

Bugün biz de dua ile sadaka ile, sözümüzle, şeytan amer ikaya ve Siyonizm’e tavrımızla bir taş atabiliriz.

Belki biz Gazze’ye gidip savaşamayız. Ama cephede olamasak da safımızı belli edebiliriz.

Susarak değil, konuşarak. Korkarak değil, Allah’a güvenerek.

Amerika’sı, Avrupa’sı, dünya devleri bir tarafa… Allah’ın hesabı bambaşkadır.

Bize düşen, Hakk’ın yanında yer almak. Tıpkı Bedir'deki gibi. Azın ama inanmış olmak.

Karınca gibi küçük ama tarafı belli olmak. Bugün Gazze için dua etmek, yardım etmek, mazlumun sesini duyurmak; bir ibadettir.

Bu bir ümmet meselesidir. Bu, Resûlullah’ın “Müminler bir vücut gibidir” buyruğuna sahip çıkma meselesidir.

Gazze’nin acısı bizim kalbimizi yakmıyorsa, bir şeyleri kaybediyoruz demektir.

Yahudi ya da Hristiyan düşmanlığı değil bu; zalim olanın karşısında durma meselesidir.

Zalim ister Müslüman olsun, ister gayrimüslim; susarsak biz de ortağı oluruz.

İman buna razı olmaz.

Karınca misali...

Elimizdeki su az olabilir.

Ama niyetimiz büyük olsun.

Safımız belli olsun.

Biz, İbrahim’in yanındayız.

Biz, Gazze’nin yanındayız.

Biz hamasın yanındayız.

Biz, Allah’ın razı olacağı saftayız.

Ve Allah, mazlumun yanındadır.