Geçtiğimiz mizah günleri dergisi Leman'ın yayımladığı Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed asv'i tasvir eden karikatür, hepimizi derinden sarstı.

Ne dini farklılık tanındı, ne de çok sayıda Müslümanın kutsal değerleri göz önüne alındı. Elbette bu tarz yayınlar açık bir provokasyondur.

İnançlarımıza, değerlerimize, kutsallarımıza yapılan saldırı gibi bu da asla kabul edilemez.

Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed asv'in görsel olarak tasvir edilmesi, derin bir yaraya tuz basmak oldu.

Toplum ihracatı arttı. Sosyal medya ateş topuna geri döndü, sokaklarda kınama yürüyüşleri başladı.

Siyasetçiler açıklamalar yaptı, gazeteler manşet attı, televizyonlar günlerce bu konuyu tartıştı. Herkes bu rezilliği konuşuyor. Doğrudur, aralık yerinde.

Fakat... Allah'ın hükümleri, kanunları, tanınmazken ses yok. Peygamberi yaşam, ahlak bozulurken susuluyor.

Ya ümmetin kanı? Yaşasın ümmetin çığlığı? Hz. Muhammedin ümmeti gözünün önünde işlenen katliamlar neden aynı üretimle gündeme getirilmiyor?

Bu durumda, neden Amerika'nın, İsrail'in, Avrupa'nın bitmek bilmeyen zulmine karşı sergilenmiyor?

Onlar da bu kadar gündem olmuyor mu? Gazze'de, Filistin'de, Yemen'de, Doğu Türkistan'da Müslümanlar yüzyıllardır sistematik zulüm altında yaşıyorlar.

Günleri çocukları ölüyor, kadınlar ağlıyor, şehirler bombalanıyor. Biz sadece bir karikatüre mi öfke duyabiliyoruz?

Canımız sana feda olsun diyenle konuşanların kaçı, Gazze'deki gerçek görüntüler karşısında aynı öfkeyi taşıyor mu?

Hz. Muhammed'in ümmeti açlıktan ölüyor, büyü altında can veriyor. Bu ümmete karalamalar kahramanlığı, onun çizilmesinden daha az mı acı verici? İslam'a düşmanlık sadece bir karikatürle mi sınırlanıyor?

Kur'an'ın yasalarını rafa dışında, Allah'ın emirlerini hiçe saymak daha büyük bir saldırı değil mi?

İslam ülkelerine bir bakalım. Kaçı Kur'an'a göre yönetiliyor? Kaçı Peygamberin örnek adalet sistemi belirtilir?

Faiz serbest, zina normalleşmiş, yolsuzluk sıradanlaşmış. Rüşvet, adam kayırma, adaletsizlik diz boyu. Ama kimse çıkmıyor da bunlara “haram” demiyor.

Peygamber Efendimiz'i yaşamak, sadece onun ismine sahip çıkmakla olmaz. Onun yolunda, onun ümmetine, onun davasına sahip çıkmakla olur!

Bugün Leman dergisini lanetliyoruz. Doğrudur, lanetlenmelidir. Ama sormaktan da hoşlanırım:

Allah'ın yasalarını yok sayan sistemler neden bu kadar rahat? Kur'an'ın hükümlerini rafa kaldıranlar neden bu kadar özetleniyor?

Unutmayalım: Bizler, Hz. Muhammed'in resmine gösterdiğimiz tepkinin binde birinin onun hayatına, sünnetine, davasına göstermiştik; belki de bugün ümmet bu halde olmayacaktı.

Peygamber Efendimiz'i çizen bir kaleme kızdırmalıyız hakaret etmeyen yayınlara da tepkimizi vermeliyiz.

Ama onun ümmetini ezen birleşmiş batıya, şeytan Amerika'ya tasmalı katil İsrail tanklarına, uçaklarına, bombalarına, ambargolara neden aynı öfkeyi göstermiyoruz?

Tepki göstermek istiyorsak, önce kendimize bakalım. Biz Hz. Muhammed'in ümmeti gibi yaşıyor muyuz?

Yoksa sadece onun adını kullanıp, değerlerinden uzak mı? Resme değil, zulme karşı da ayrılalım. Tepki sadece sloganla değil, durmakla olur.