Ekim ayı… Yılın en zarif, en olgun zamanı belki de. Ne yazın sıcağı kaldı, ne de kışın sertliği… Güneş, gökyüzünde biraz daha alçaldı; ışığı yumuşadı, rüzgârın sesi değişti. Doğa, sessizce renk değiştirdi. Ağaçlar sarıya, kızıla, turuncuya boyanırken; her dal sanki bir tabloya dönüştü.

Ekim… Doğanın vedasını zarafetle yaptığı ay...

Sabahların serinliği insana dinginlik veriyor bu ayda. Kahveler daha anlamlı, yürüyüşler daha huzurlu artık. Şehirlerin caddelerinde dökülen yaprakların sesiyle karışan rüzgâr, içimizi hem hüzün hem de umutla dolduruyor. Ekim, sadece bir mevsim değişimi değil; bir ruh hali aynı zamanda. Sakinliğin, olgunluğun, yeniden doğuşun ayı.

Bu güzel ayın sonunda, takvim 29 Ekim’i gösterdiğinde, bambaşka bir anlam kazanıyor Ekim…

Çünkü o gün, bu toprakların kaderi değişmiştir.

Cumhuriyet doğmuştur!

Her 29 Ekim sabahı, bayraklar yeniden dalgalanıyor, yürekler yeniden gururla doluyor. Çocukların yüzünde heyecan, büyüklerin gözünde minnettarlık oluşuyor. Atatürk’ün “En büyük eserim” dediği Cumhuriyet, her yıl bu ayda bir kez daha tazeleniyor.

Ekim’in kızıl yaprakları, sanki Cumhuriyet’in ateşini taşıyor. O ateş, bir asırdır hiç sönmedi; bugün de yaşlıların mazisinde, kadınların ve erkeklerin kalbinde, gençlerin ellerinde, çocukların umudunda, kısacası bu ülkenin her köşesinde yanmaya devam ediyor.

Cumhuriyet Bayramı’nı kutlarken, sadece bir tarihi değil, bir umudu da hatırlarız. Çünkü Cumhuriyet, özgürlüğün, eşitliğin, çağdaşlığın adıdır. Ekim ayı bize hem doğanın döngüsünü hem de milletimizin yeniden doğuşunu hatırlatıyor.

Bu yüzden Ekim’i sevmemek mümkün mü?

Bir yanda sonbaharın huzuru, diğer yanda Cumhuriyet’in coşkusu…

Bir yanda dökülen yaprakların sessizliği, diğer yanda marşlarla dolan sokakların sesi…

Ekim, hem duyguların hem de tarihin en güzel buluşma noktasıdır.

Ve biz, her 29 Ekim’de bir kez daha gururla söyleriz:

“Yaşasın Cumhuriyet!”

“Yaşasın Ekim’in ışığı!”