Üniversite yerleştirme sonuçlarının açıklanmasıyla birlikte, bir anda milyonlarca gencin hayatında yeni bir sayfa açılıyor. Aslında tek bir gün, sadece bir “sonuç”tan ibaret değil; aylarca, hatta yıllarca süren emeklerin karşılığı, ailelerin beklentisi ve gençlerin hayalleri o günle şekilleniyor. Ancak sonuçlar açıklandığı anda duyulan heyecanın yanında büyük bir telaş da başlıyor.

Kazanan öğrenciler için sevinçle karışık bir koşuşturma: Yurtlar, ev arayışları, kayıt işlemleri, şehir dışına gideceklerin hazırlıkları... “Acaba kalacak yer bulabilecek miyim, burs imkânım var mı, bu şehirde nasıl ayakta dururum?” gibi sorular, sevinçten daha baskın hale gelebiliyor. Hatta bazen öğrenciler, yerleşmenin mutluluğunu yaşamaya fırsat bulamadan bürokratik ve maddi kaygıların içinde kayboluyor.

Yerleşemeyen öğrenciler için ise bambaşka bir telaş var. Kimisi ek tercihleri bekliyor, kimisi “seneye yeniden hazırlanmalıyım” düşüncesiyle kendini dershane araştırmalarında buluyor. Ailelerin beklentileri, çevrenin yorumları, gençlerin kendi iç hesaplaşmaları bu süreci daha da zorlaştırıyor. Birçok genç, “Acaba ben başarısız mıyım?” sorusuyla baş başa kalıyor.

Unutmamak gerek ki, üniversite sadece bir başlangıç. Yerleşilen bölüm ya da şehir, insanın tüm hayatını tek başına belirlemez. Asıl önemli olan, gençlerin kendilerini geliştirme çabası, edindikleri deneyimler ve hayallerinin peşinden gitme iradesi. Telaşın içinde kaybolmak yerine, biraz sakin kalabilmek, büyük resmi görebilmek önemli olan.

Velilere de büyük iş düşüyor bu süreçte. Çocuklarının sonuçları ne olursa olsun yanında durabilmek, yargılamadan, baskı kurmadan destek olmak... Çünkü bu telaşlı dönemde en çok ihtiyaç duyulan şey, güven duygusu.

Üniversite, yolun sonu değil, yolculuğun sadece bir durağı. Sonuçların açıklanmasıyla başlayan telaşın içinde kaybolmadan, gençlerin umutlarını diri tutabilmesi dileğiyle...

Sağlıcakla kalın…