Geçtiğimiz günlerde Yeşilçam’ın usta isimlerinden Engin Çağlar, bir motosikletin çarpması sonucu yaşamını yitirdi.

Engin Çağlar’ın ardından, bir kez daha düşünmeliyiz: trafikte gerçekten ne kadar dikkatliyiz?

Bir anlık dikkatsizlik, bir saniyelik hız tutkusu… ve geriye kalan derin bir sessizlik.

Belki sıradan bir gündü Engin Çağlar için; sabah evden çıkarken kim böyle bir sonu düşünebilir ki?

Ama o gün, o yol, bir insanın kaderini değiştirdi.

***

Her gün onlarca kaza haberi duyuyoruz. “Bir motosiklet kazası daha…”

Birçoğumuz ekrana şöyle bir bakıp geçiyoruz.

Oysa o haberde birinin babası, kardeşi, çocuğu gidiyor.

Bu kez o isim Engin Çağlar’dı.

***

Motosiklet, çağımızın simgesi oldu: hız, özgürlük, kolaylık…

Ama bir yandan da artan tehlikelerin adı.

Kuralsızlık, dikkatsizlik, acelecilik…

Ve sonunda geri dönmeyen hayatlar.

***

Engin Çağlar bir motosiklet sürücüsü değildi; sadece orada karşıdan karşıya geçmeye çalışan bir yayaydı.

Belki evine dönüyordu, belki birine yetişmeye çalışıyordu.

Ama bir başkasının aceleciliği, bir anlık umursamazlık onun hayatını aldı.

***

Bu bir suçlama değil, bir uyanış çağrısı.

Trafikte hiçbirimiz yalnız değiliz.

Her direksiyonun, her gaz kolunun ucunda bir başka can var.

Bir anlık öfke, bir saniyelik hız tutkusu, bir yanlış karar bir ömrü bitirebilir.

Oysa biraz dikkat, biraz sabır, biraz vicdan…

Bütün bu acıların önüne geçebilir.

***

Engin Çağlar’ın ardından, belki de hepimize düşen tek görev bu:

Bir an durup düşünmek.

Hızlanmadan önce bir nefes almak.

Ve her seferinde kendimize sormak:

Gerçekten acelemiz neye?

Sağlıcakla kalın…