Yeni yılın ilk günü. Kimimiz evimizde misafirlerimizle karşıladık yeni yılı, kimimiz misafir edildik, kimimiz sokakta girdik yeni yıla, kimimiz iş başında, kimimiz kalabalık mekanlarda, kimimiz yalnız, kimimiz ağlayarak, kimimiz gülerek, kimimiz doğarak, kimimiz ölerek…

Noel yortusuyla, yeni bir yılı karşılamanın sevincini tatmayı ve bu sevinci sevdiklerimizle paylaşmayı birbiriyle karıştıranlar olacaktır her dönemde.

Ben yeni yıla, mütevazı soframda, sağlıklı bir şekilde, ailemle birlikte olmanın keyfi, şükrü ve huzuruyla, yeni bir yıla kavuşmanın minnetiyle, kalbimde yanımda olamayan sevdiklerimin sevgisiyle girdim.

Gece saat 24:00’de içinde yaşadığım dünya, güzel ülkem, ailem, sevdiklerim ve kendim için yeni yıldaki umutlarımı, hayallerimi ve temennilerimi dile getirdim.

1 Ocak 2025

Saat 08:00

Telefonumun çalan alarmıyla uyandım yılın ilk gününe. “Nerede kaldı” diye yâd ettim eski yılbaşlarını, içimdeki buruklukla karışık sevinçle.

Saat 09:30

Sert Ankara ayazı tokat gibi çarpıyor yüzüme kapıdan çıkar çıkmaz. Kimsecikler yok sokakta. Otobüs durağında sadece birkaç kişi. Otobüs geliyor bomboş. Boş otobüsün, tıkanmadan akan trafiğin tadını çıkarıyoruz hep birlikte.

Çok güzel başlıyor benim için yeni yıl. Yolculukta açıyorum haberleri. Yılın ilk doğan bebeği, milli piyango ikramiyesi kazanan şanslı biletlerin satıldığı iller, farklı şehirlerden yeni yıl kutlamalarının coşkusu…

İniyorum otobüsten. Ayaz yerini güneşe bırakmış. Biraz artmış insan sayısı sokaklarda. Ellerim ceplerimde. Yüzümde kocaman bir gülümseme. Yüreğimde pırpır eden umutlar. Zihnimde şükür. Üzerimde var olmanın dayanılmaz hafifliği. Kulaklığımda Pinhani’nin “Sakinleştim” şarkısı…

Hoş geldin 2025.

Sağlıcakla kalın…