Zamanın ruhu değişti.
Kurtlar kuzu postunda dolaşıyor, şeytanlar melek gibi süslenmiş.
Hak ile batıl iç içe geçmiş.
Zehir balla, çıkar "davayla örtülmüş.
Altın tasla yapılanlar, millete "hizmet" diye yutturuluyor!

Bakın Demokritos binlerce yıl önce ne demiş:

“Daha sonra tövbe etmektense, bir şey yapmadan önce düşünmek daha iyidir.”

Bizim özlü sözümüz ise daha net:

“Öfkeyle kalkan zararla oturur!”

Şimdi dönüp soralım:
Muharrem İnce kimdi?
CHP’nin evladı, sonra isyan etti, memleket dedi, parti kurdu, halkı peşine taktı.
Sonra ne oldu?
Dava bitti, memleket bitti, yuvama döndüm dedi.
Peki, soralım: Daha önce seni aday yapmadılar mı?

O zaman neden ayrıldın?
Partini kurarken ne diyordun?
O gün memleketti mesele, bugün ne oldu?

Ne değişti?
Yoksa koltuk verilmedi diye mi yön değişti?
Yoksa yeni kurduğun partide işler sarpa mı sardı?

Hadi açık açık konuşalım: Bugün siyasette "dava" diyerek yola çıkanların büyük çoğunluğu, menfaat neredeyse oraya koşuyor.

Siyesin merkezi dönme dolap gibi dönen dönene.

Dönen dönsün biz dönmeyiz davamızdan diyelim
Koltuğa oturana kadar mangalda kül bırakmayanlar, iş makama gelince yol değiştiriyor.
İlkesizlik, omurgasızlık, samimiyetsizlik sıradanlaştı.

Milletin sırtına basarak yükselmek için her yol mubah görülüyor!

Ve biz, halk olarak her seferinde kanıyoruz.
Her defasında “Bu sefer farklı” diyoruz.
Ama sonra dönüp birbirimize bakıyoruz:

Biz bu boku niye yedik ağam?

O hikâyeyi hatırlayın:
Ağa marabaya “boku ye, arabayı veririm” der.
Maraba yer, arabayı alır.
Dönüşte pişman olan ağa, arabasını geri almak için kendisi yer.
Sonunda arabayı geri alır ama maraba sorar:

“Ağam, araba yine senin oldu da…
Biz bu boku niye yedik?”

Şimdi biz de aynısını soruyoruz:

“Siz yuvaya döndünüz, eski partinize kavuştunuz…
Peki, sizinle birlikte olanlar bu kadar yolu niye yürüdü sizinle?
Bu kadar umut, bu kadar destek neden verdiler?
Biz bu boku niye yedik?”

Bu milletin aklıyla alay edenler, dönüp aynaya baksın!
İnsanları kullanıp sonra ortada bırakanlara, parti kurup sonra ilk fırsatta terk edenlere, koltuk uğruna dava satanlara yazıklar olsun!

Ve en acısı…
Bunu hâlâ yutanlara, hâlâ peşinden gidenlere…
Gerçekten yazık!

Birileri siyaset yapacak diye milletin inancını, umudunu, onurunu ayaklar altına alıyor.
Ve sonra çıkıp hiç utanmadan, sıkılmadan “yuvama döndüm” diyor.

Siz "yuva “ya döndünüz, peki halkın dökülen umutlarını kim toplayacak?

Bu millet bu kadar mı saf?
Bu kadar mı çaresiz?
Bu kadar mı aldatılmaya mahkûm?

Cevabı siz verin:Bu millet bu boku niye yedi ağam?